Het legendarische Pink Floyd-album Dark Side of the Moon bestaat 50 jaar. Dit tijdloze meesterwerk is muziekgeschiedenis. Lees hier meer!
De mannen van Pink Floyd keken ter ontspanning naar de sketches van Monty Python. Dit verklaart voor een groot gedeelte de kwaliteit van de songs. De hoes van Dark Side of the Moon is ontworpen door fotograaf Storm Thorgerson van Hipgnosis en George Hardie. Het legendarische album: Dark Side of the Moon van Pink Floyd viert zijn 50-jarige bestaan. Iedereen heeft dit plaatje weleens gezien in zijn leven, of het nu op een shirt, poster of iets anders is. Dat het album nu zijn 50ste verjaardag viert is op zijn zachts gezegd bijzonder te noemen.
The Dark Side of the Moon was al de achtste plaat van de cultband uit Cambridge, die eerder een eigen muzikale identiteit had verworven met langspelers.
De herinnering aan de als muzikant én als individu totaal ontwrichte Barrett hing als een donkere schaduw over The Dark Side of the Moon, maar was ook de inspiratiebron voor Shine on You Crazy Diamond en de titelsong uit Wish You Were Here, een ander meesterwerk van Pink Floyd dat in 1975 het licht zou zien. Omdat hij de houding van de Israëli’s jegens de Palestijnen met die van de nazi’s vergelijkt, wordt hij her en der van antisemitisme beschuldigd. En ook al veroordeelt hij de invasie van Oekraïne door de Russen, tegelijk stelt hij dat Poetins oorlog werd uitgelokt door de NAVO. Samen vormden de muziek en het ‘spoken word’-gedeelte een 44 minuten durende odyssee op het ritme van een kloppend hart. In Time, één van de hoogtepunten van de collectie, vroeg zanger David Gilmour zich af waar je jeugd eindigt en de verantwoordelijkheden van je volwassen leven beginnen. De groep bedacht de songs in zes weken en op het moment dat ze de studio in ging had ze er al een jaar mee rondgetoerd. The Dark Side of the Moon had overigens niets met de ruimte en alles met waanzin (of maanziekte) te maken. Toen het Britse Medicine Head enkele maanden voor Pink Floyd óók een plaat uitbracht die The Dark Side of the Moon heette, zagen Roger Waters en zijn gezellen zich verplicht de werktitel van hun nieuwe plaat-in-wording te veranderen in Eclipse. Met de opvolger zou in 1973 alles definitief veranderen, want The Dark Side of the Moon katapulteerde Pink Floyd in één beweging van de avantgarde naar de mainstream. The Dark Side of the Moon was al de achtste plaat van de cultband uit Cambridge, die eerder een eigen muzikale identiteit had verworven met langspelers als A Saucerful of Secrets, Atom Heart Mother en Meddle. The Dark Side of the Moon werd een sleutelplaat in de carrière van het gezelschap en zou een unieke plek in de rockgeschiedenis veroveren. Het populairste werkstuk van het viertal, Obscured By Clouds, raakte in de VS niet hoger dan de 46ste plaats in de hitlijsten.
Hiep hiep hoera! 'The Dark Side of the Moon' van Pink Floyd mag vandaag 50 kaarsjes uitblazen. Toen dit studioalbum lang geleden uitkwam, was Onze ...
In juni 1972 beginnen Roger Waters, Nick Mason, David Gilmour en Richard Wright aan de eerste opnames van The Dark Side Of The Moon, het meest succesvolle album ...
Aan de achter- en binnenkant van het album zie je de regenboogstraal in combinatie met een hartslag. In 2022 staat Pink Floyd twaalf keer in de NPO Radio 2 Top 2000. Tijdens het ontwerpproces van de hoes wordt Thorgerson geïnspireerd door een plaatje dat hij tegenkomt in een natuurkundeboek: een prisma. Het was dus logisch om de driehoek om te toveren tot prisma." Voor het design van de hoes vraagt Richard Wright kunstenaar Storm Thorgerson. De kunstenaar is een oude bekende van de band.