Loic Nottet

Op 9 februari publiceerde hij bijvoorbeeld een eerste roman, het fantasy-verhaal 'Les Aveuglés – Le palais des murmures' (De verblinden — Het paleis van de ...

Ik ga uit van het principe dat niemand dingen volledig uit de lucht plukt. Het is dan ook vaak al één uur in de namiddag als ik opsta. Het spoor leidt naar de wereld van Narcyss, een magisch en demonisch wezen met een missie, «al wie te veel in de spiegel kijkt verblinden, hen in wanhoop en zelfhaat doen wegzinken, en hen finaal naar de andere kant van de spiegel lokken, naar zijn angstwekkende en fantastische fluisterpaleis, waar ze slaven worden». Laten we eerlijk zijn: in de douche plassen doe je niet om water te besparen maar omdat het gemakkelijk is. Mensen zeggen ook dat mijn boek hen doet denken aan ‘Alice in Wonderland’, het idee dat je door een spiegel stapt. Ik denk dat het allemaal te maken heeft met het feit dat ik als jonge knaap meer geïnteresseerd was in dansen dan in voetbal. Ik kan me perfect vinden in dat idee van een parallelle dimensie. De bedoeling is ook om dingen te relativeren: het leven, wie je bent, de zaken die echt hinderlijk zijn en de zaken die dat eigenlijk niet zijn. Daar heb ik een afkeer van, en dat soort gedrag ga ik dan ook uit de weg. Dat was bijna 20 jaar geleden, en toen was het niet zo evident en gemakkelijk om als jongen danslessen te volgen. Ik hou niet van mensen die uit de hoogte doen, die denken dat ze de koning van de wereld zijn. Herken je jezelf in je boek?