Bring Me The Horizon

De tijd dat Bring Me The Horizon nog wakker lag of ze cool gevonden werden in metalcore-middens, ligt al mijlen ver achter hen. Na het uitbrengen amo in.

Het echte rustpunt kwam in de vorm van de akoestische versie van “Follow You”. Dat maakten ze glashelder met “sTraNgeRs”, de song die dat in het vet accentueerde. De vrouwen gingen op de schouders van de heren zitten en de lichtjes van de smartphones lichtten de Lotto Arena op. De kloof die gaapt tussen het collectief dat ze waren ten tijde van “Suicide Season” uit 2008 en laatste single “sTraNgeRs”, is groter dan de Grand Canyon. “Throne” was de gedroomde afsluiter. Ze slaagden er moeiteloos in om het nieuwe werk, dat muzikaal toch uit een ander vaatje tapt, te integreren in de set. Al waren zijn zangkunsten op “DiE4u” op het randje, maar als volleerd volksjenner orkestreerde hij iedereen om mee te zingen. Vanaf het verwoestende openingsnummer “Can You Feel My Heart” was het meteen duidelijk dat de band er zin in had. Die oorlog kwam er in de vorm van moshpits voor het podium. “Can You Feel My Heart” was dan ook een mokkerslag van jewelste. [amo](https://www.dansendeberen.be/2019/01/24/bring-me-the-horizon-amo-een-stijlbreuk-die-wat-minder-choquerend-had-mogen-zijn/) in 2019, waarbij het de focus verschoof van metal naar meer commerciële rock en zelfs pop, met matige resultaten, kwam Bring Me The Horizon eind 2020 terug met [Post-Human: Survival Horror](https://www.dansendeberen.be/2020/10/30/bring-me-the-horizon-post-human-survival-horror-het-beste-van-allerlei-werelden/). “2nd Suck” werd zo opgepompt met speciale effecten en overdonderende gitaren, maar had eigenlijk weinig om het lijf.