Dropkick Murphys

Het lijstje van de uitgestelde shows lijkt wel eindeloos. Ook deze show stond normaliter vorig jaar geprogrammeerd maar we weten ondertussen al waarom.

De pintjes vloeiden rijkelijk in Vorst, Dropkick Murphys had er zin in en het werd zo een mooie avond daar in Vorst Nationaal. De fanfavoriet en trouwe afsluiter “Kiss Me, I’m Shitfaced” mocht het feestje beëindigen. Met een razende vaart werden “Fuck Authority” en cultklassieker “Bro Hymn” afgewerkt om de boel voor een eerste maal van de avond in vuur en vlam te zetten. “Dirty Old Town” bracht de akoestische elementen naar boven en heel het nummer werd gedragen door het publiek. Iedereen, tot in de nok van Vorst Nationaal, ging op de banken staan en zong luidkeels mee. Het voorspel was gedaan en het laatste onderdeel van de opwarming was aangebroken. Tel daar nog bij dat Dropkick Murphys een van de laatste bands was die ons land bezocht voor de eerste lockdown en je beseft al snel dat je het als fan nooit echt lang zonder je dosis Dropkick Murphys moet stellen. Wanneer de finale werd ingezet, vloeide alles van de set tot een apotheose waar alle kenmerken in terug te vinden waren. De voorprogramma’s hadden hun job goed gedaan, want van een opwarmronde was er geen sprake. De drie kwartier die ze kregen werden goed opgevuld met een gevarieerde set waar de hits niet in ontbraken. Jammer voor de fans, maar qua timing komt het de punkers uit Boston misschien wel beter uit, want in het najaar brachten ze nog een nieuw album uit. Voor het de beurt was aan Dropkick Murphys, stonden er maar liefst drie voorprogramma’s op schema, te beginnen met Jesse Ahern.