Fans van Sigur Rós moeten al even op hun honger blijven zitten als het op nieuw werk aankomt. Een laatste, volledig nieuwe studioplaat dateert namelijk al.
Het was niet kil, het was warm gebracht en vol overgave waarbij we alle facetten van de band tot in de puntjes zagen uitgewerkt worden. Niet dat die er in het eerste deel niet waren, maar het was vooral een miniem deel in het geheel aan fragiliteit dat daar werd tentoongesteld. In de opbouw waarbij het allemaal miniem klonk, in de explosie waarbij alle instrumenten samenkwamen in iets episch en in de wisselwerking tussen soundscapes en grootse gitaren waarbij de band experiment in een perfecte cohesie met rechtlijnigheid bracht. Ook visueel was de show tot in de puntjes uitgewerkt, met wat touwen op het podium gespannen die bij momenten licht konden geven en ook wat beelden om de soms wel desolate sfeer kracht bij te zetten. In het begin werd er nog aangemaand aan de rechtstaande mensen om terug te gaan zitten, maar bij “Andvari” voelden we dat het niet meer houdbaar zou zijn. De set van Sigur Rós werd namelijk in twee delen van meer dan een uur opgedeeld.
Het iconische album ( ) van de IJslandse band Sigur Rós viert dit jaar zijn 20ste verjaardag.
Bijna drie uur lang werden we meegenomen naar de unieke droomwereld van de band. Interactie met de zaal was er nagenoeg niet. waarbij de kalmerende pianoklanken van dat laatste nummer heel mooi werden uitgelicht wat zorgde voor een mooi eerste hoogtepunt van de avond. Meteen daarna volgde Svefn-g-englar waarbij de dansende lichtjes op het podium en de beelden uit de iconische videoclip bij het nummer. Bij veel bands zou een nummer als dit de hoofdrol krijgen tijdens de toegift, maar Sigur Rós vaart geheel een eigen koers en doet alles net even anders. Integendeel, de tijd vloog voorbij zodra de eerste klanken van Untitled #1 – Vaka klonken.