Triangle of Sadness

In augustus overleed hoofdrolspeelster Charlbi Dean. — © EPA-EFE. De film begint met het schetsen van de relatie tussen fotomodellen Carl ...

Het was toch een verrassing dat Triangle of Sadness in mei de Gouden Palm kreeg. Daar loopt alles in het honderd, want de passagiers krijgen een overdadig maal tijdens een storm en de kapitein (Woody Harrelson) verdrinkt zich in de alcohol. De Zweed Ruben Östlund toonde zich in zijn andere satires, Turist en The Square, een scherpe observator van menselijke gedragingen.

Zoals The Square die minutenlange scène bevatte waarin een performancekunstenaar zo overtuigend de aap uithing dat je uit gêne wegkeek, zo trakteert Ruben.

Alleen mist Östlund de subtiliteit en het lef van eerder werk als Play en Turist, terwijl hij als stilist en sater wel altijd een kajuit lager zal liggen dan Luis Buñuel, ook al heeft hij twee Gouden Palmen op het schap staan. Erna hoe het gezelschap op een onbewoond eiland strandt, waar de sociale hiërarchie volledig op zijn kop wordt gezet. Voor dat spervuur aan lichaamssappen krijg je te zien hoe een koppel fotomodellen aan boord van een luxejacht belandt, in het restaurant de genderpatronen aftast en de ondraaglijke leegte van hun bestaan op Instagram viert.

Ruben Östlund eindigde zijn speech bij het in ontvangst nemen van zijn tweede Gouden Palm met een oerschreeuw. Maar een onopvallend bijzinnetje eerder in de ...

Onze hoofdpersonen – representanten van de twee culturen waaruit Europa is gevormd – zijn dus niet zomaar een man en een vrouw, ze staan voor De Man en De Vrouw, speelballen op het strijdtoneel van de grootmachten. Als je het verhaal eenmaal door deze lens ziet, lijkt er in elke hoek van de film een nieuwe verrassing op te duiken. Wat ik hier op een rij zet, is nog maar het topje van de ijsberg. De ellende begint als de vrouw van de Russische oligarch afdwingt dat al het personeel van de boot pauze krijgt om te zwemmen, omdat ze wil dat “iedereen gelijk is” (lees: de Russische revolutie). En dan is er nog de Amerikaanse kapitein Thomas (Woody Harrelson), die in naam de gezagvoerder is maar in feite zo lang mogelijk zijn snor drukt om zich kapot te drinken in zijn kajuit. Abigail is een Bijbelse naam die in het Engels de bijbetekenis ‘dienstmeisje’ kreeg en die Östlund gebruikt voor het hoofd van de huishoudelijke dienst aan boord van het schip. Zoals deze Winston en Clementine aan boord van dit schip dus staan voor het Verenigd Koninkrijk, zo zijn ook andere spelers op het wereldtoneel vertegenwoordigd. Centrale scène van deze eerste akte is een ruzie om wie de rekening betaalt in een prijzig restaurant. Het is in zekere zin een rookgordijn: door terug te grijpen op een echte ruzie uit zijn echte leven, maakt Östlund ook iets meer echte mensen van Carl en Yaya, terwijl zij in feite symbolen zijn. Maar als het stel vervolgens op een luxe cruiseschip terechtkomt (waarvoor ze niet hoeven te betalen, als ze hun volgers maar laten weten hoe fijn ze het hebben) dringt die andere, symbolische lezing zich steeds meer op. Waar het oppervlak draait om een rijkeluiscruise die schipbreuk lijdt, vormt die in feite een uitgerekte metafoor. Maar een onopvallend bijzinnetje eerder in de speech bevatte misschien wel de sleutel tot zijn film Triangle of Sadness.

Vandaag komt de Gouden Palm-winnaar van Cannes bij ons in de zalen. De film die drie Belgische films klopte voor de hoogste onderscheiding op het grootste ...

Sortie du film qui a remporté la Palme d'or il y a quelques mois au festival de Cannes : ''Triangle of Sadness'' ou...

Et de deux ! Cinq ans après sa première Palme d'Or pour "The Square", Ruben Ostlund a remporté en mai dernier une...

A 89 ans, Véra Belmont signe là un émouvant salut au cinéma qui a été la passion de sa vie. Seulement voilà : absorbé par cette nouvelle mission, le père en vient à négliger ses fils, qui souffrent de plus en plus de son absence… Son fils Michel a en fait l’objet d’une bande dessinée, dont la productrice et réalisatrice Véra Belmont s’est emparée pour en tirer un film d’animation. Mais lorsque le procès d’Adolf Eichmann est retransmis à la télévision, un déclic se fait chez Henri, qui décide alors de multiplier les apparitions publiques pour témoigner de l’horreur de la Shoah. Elle va surtout y faire la rencontre d’Hubert, gardien de l’école, avec qui elle va nouer une complicité de plus en plus tendre… Alors que la majorité des scénarios de comédie sont prévisibles de A à Z, celui de "Triangle of sadness" regorge de trouvailles inattendues, de gags imprévisibles.

Cinéaste vibrionnant, le Suédois Ruben Östlund a remporté une seconde Palme d'or avec Triangle Of Sadness, terrifiante satire du capitalisme moderne.

Dans le monde du luxe ou de la mode, les hiérarchies sont très voyantes et permettent de montrer les rapports de pouvoir à l’œuvre, et leur absurdité. Un conseil: soyez prêts à embraquer sur le yacht mais n’oubliez pas vos sacs à vomi. Cinq ans après The Square, portrait grinçant d’un conservateur de musée d’art moderne figurant la vacuité contemporaine occidentale, Ruben Östlund est remonté sur scène avec les mêmes gestes de vainqueur pour une nouvelle farce critique, Triangle Of Sadness, se jouant à bord d’un yacht de luxe.

De Ruben Östlund, avec Harris Dickinson, Charlbi Dean Kriek, Zlatko Buric, Woody Harrelson, 149 mn. Avec The Square, Palme d'or en 2017, on savait que Ruben ...

Le cinéaste suédois Ruben Östlund s'est signalé par le regard acide qu'il portait sur le monde et ses dérives, martelant et amplifiant son propos dans The.

Mais si l’on ne peut contester à Östlund un sens évident de l’efficacité narrative et même une certaine pertinence (voir l’échange de citations bien senti entre Harrelson et Zlatko Buric), la charge manque toutefois de finesse, s’en tenant, en guise d’arc dramatique, à une surenchère facile, et n’évitant ni le cynisme ni la superficialité que le film entendait pourtant brocarder. Et de se retrouver sur un navire reproduisant l’organisation du monde à petite échelle, avec son armée de serviteurs choyant quelques nantis -un oligarque russe mais aussi un couple so british de fabricants d’armes…-, le tout tandis que le capitaine (Woody Harrelson), ivrogne marxiste désabusé, assiste aux événements du fond de sa cabine. Au cœur du film, découpé en trois actes, un jeune couple, Carl (Harris Dickinson) et Yaya (Charlbi Dean), un mannequin et une influenceuse invités d’une croisière de luxe.