Na twee zomers zonder Pukkelpop stroomt de weide van Kiewit opnieuw vol. Onze festivalreporters staan frontstage. Lees hier al hun recensies.
Een kale knikker en een borstelsnor op het podium in de Club? Voor de ingang van de Club heeft Pukkelpop een batterij vernevelaars geïnstalleerd, tegen de hitte. Dikke maande het publiek aan om van links naar rechts te springen, moshpits te openen en de handen in de lucht te steken. Er was zelfs erotica: toen de echte Willy dan toch uit de coulissen verscheen, draaide hij zijn dubbelganger een forse tong. Dat uitte zich ook in de trefzekere manier waarop ze zich over het podium bewoog. Ondertussen is er nog 20 kilo bij, vertelde hij zelf, en is ‘Zes in de ochtend’ een publiekslieveling geworden. Met de temperaturen waartoe het in de Dance Hall kan oplopen, zal hij dit weekend niet de enige zijn. Het viertal liet er voor het eerst wat gitaren door de Club schallen, en dat werd op een crowdsurfende ovatie onthaald. In ‘Haunting melody’ schold ze die nog eens de huid vol – het stukje achterstevoren gemonteerde tekst dat erin zit, zong ze gewoon zelf. Wat een aanwezigheid, wat een energie. In het rood-zwart gekleed, assorti met het combifestivalbandje van dit jaar, had Coely zichzelf niet minder dan een overrompeling voorgenomen. Ze maakte de albumcover van haar debuutalbum bekend en bouwde met ‘Gracht’ een laatste energieke rave op.
In het groen, als knapste van de boiler room. Onaangekondigd en als verrassing voor de dj-booth: Kate Ryan. “Désenchantéé Pukkelpop, hoe tof is dit!
Lees hier onze recensie van Chibi Ichigo op Pukkelpop 2022: Het was als een volle wasmand: ook wie er aanvankelijk weinig zin in had, draaide al snel méé.