Documentairemaker Jamie Crawford toont hoe chaos, vernieling en misogynie het festival domineerden. Woodstock 1999 zou 30 jaar later schatplichtig moeten zijn ...
En je zou kunnen stellen dat de metal op Woodstock ’99 niet verenigbaar is met ‘peace and love’. Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Die woede – vooral te zien bij mannen - kwam volgens de documentairereeks tot uiting in de muziek (op de vrijdag speelde nu-metal-band Korn voor een uitzinnig publiek) en ontaardde al snel in chaos en vernieling. Een filmploeg liep rond op het festivalterrein en verleidde bezoekers om allerlei seksueel getinte handelingen te verrichten voor de camera. De documentairereeks Trainwreck: Woodstock ’99 legt dit op pijnlijke wijze bloot.https://www.youtube.com/watch?v=Tm5uUzbUwR4&t=64s Woodstock 1999 vond plaats op een voormalige militaire luchtbasis in Rome, New York. Een plek met veel asfalt die makkelijk afgebakend kon worden – zodat er, in tegenstelling tot de Woodstock-editie van 1994, geen gratis pottenkijkers konden binnendringen.
IT werd aangekondigd als een festival van vrede en liefde, maar de heropleving van Woodstock in 1999 was dat allesbehalve.
Het was verschrikkelijk. Het verspreidde zich gewoon als een lopend vuurtje.” Het was fout. “Als er één interview was dat ik graag zou willen hebben, dan was het Fred Durst”, zegt hij. “Het leek wel een vluchtelingenkamp. “Het stonk zo erg. Er was nergens om te wassen omdat de douchelijn zo lang was en mensen de leidingen kapot sloegen, dus het was net een rivier – een mengsel van water en de afvoer van de porta-loos. Sh** begint en het is niet veilig. Ik kan niet drinken. Ik kan nauwelijks praten. “Mensen begonnen dingen naar me te gooien. Het is walgelijk.”