Sting

Sting speelde na vier jaar wachten dan eindelijk zijn hits op Gent Jazz. Geroutineerd maar snedig, had hij geen moeite om daar veel applaus voor te krijgen.

Nee, hij had geen corona, en geen keelontsteking, en dus stond Sting eindelijk op het podium van Gent Jazz, vier jaar nadat hij daar voor het eerst aangekondigd was. Sting speelde na vier jaar wachten dan eindelijk zijn hits op Gent Jazz. Geroutineerd maar snedig, had hij geen moeite om daar veel applaus voor te krijgen.

Een jaar geleden: weer van dat. Sting liet Gent Jazz dus bijna vier jaar op hem wachten. Maar vandaag mocht het niet misgaan: geen Roxanne die het licht op rood ...

Gent Jazz probeert al sinds 2019 Sting op hun podium te krijgen en nu is dat eindelijk gelukt. Vooraleer de Brit het beste van zichzelf mocht geven,

Het was een dag waarop er wat geaarzeld werd en niet elke act even sterk uit de hoek kwam, maar uiteindelijk gaf Sting er een dikke vette lap op en dat de zeventiger dat nog kan doen, bewijst dat hij een natuurtalent het is. De ene zet het feestje in gang en de andere is – uiteraard – de meezinger van de avond. De ene keer zijn die hoogtepunten heel vrolijk, maar het kalmere “Shape of my Heart” moet zeker niet onder doen voor die uptempo kleppers van The Police. Het nummer wordt op een prachtige manier gebracht en de backings zorgen hier voor een soulvolle toevoeging en dat maakt het nog net ietsje leuker. Ondertussen is Sting al bijna veertig jaar als solo-artiest bezig en zo wordt het wel eens tijd voor een passage op Gent Jazz. Sting zou normaal gezien in 2019 al op het mooiste podium van de Bijlokesite spelen, maar werd de dag van zijn optreden ziek. Al is dat misschien niet nodig, want het eerder starre publiek van de afgelopen optredens is nu in zijn nopjes. Op het einde zet Novastar tijdens “The Best Is Yet to Come” nog maar eens de puntjes op de I en met die profetische woorden wordt Sting indirect aangekondigd. Sting beweegt zich vanaf de eerste seconde vlot over het podium en doordat hij niet gebonden is aan een microstatief waar hij moet blijven achter staan, kan hij het publiek aan beide uiteinden van het podium regelmatig opzoeken en lichtelijk extra opzwepen. De band lijkt zelf ook niet al te veel energie te hebben en zo wordt het een brave set waarbij Pawlowski en co nooit echt uit de startblokken lijken te komen. Nog vooraleer The Police er goed en wel mee gestopt was, had bassist en zanger Sting al een eerste soloplaat uitgebracht, en dat was slechts het begin. Wie Sting zegt, die zegt natuurlijk ook The Police. De Brit was van 1977 tot 1986 de frontman van de legendarische band en bracht samen met gitarist Andy Summers en drummer Stewart Copeland vijf albums uit, goed voor hits als “Roxanne”, “Every Little Thing She Does Is Magic” en “So Lonely”, om er slechts enkele te vermelden. De tent mag dan al een pak voller zijn dan tijdens de set van Emmy d’Arc, op veel animo moeten Mauro en zijn vier muzikanten toch niet rekenen. Van Evil Superstars tot dEUS en nog vele andere projecten, waaronder een solocarrière. Mauro Pawlowski is al enkele tientallen jaren een spilfiguur binnen de Belgische muziekscene en maakt sinds kort weer officieel deel uit van dEUS. Vorig jaar bracht hij nog eens een soloplaat uit en deze wordt dan ook rijkelijk tentoongesteld op het podium.

Zowel de crew als het publiek, die letterlijk al jaren tickets hadden, slaakten een zucht van opluchting. De voormalige frontman van The Police pakte uit met ...