Weezer

Het moet zowat het summum zijn voor de poppunkliefhebbers uit de jaren 2000; een tour die ervoor zorgt dat drie favorieten in het genre - Green Day, Fall.

Met “American Idiot” en “Holiday” als openingsduo was het meteen duidelijk dat we hier een set vol meezingers zouden krijgen. Ook nu hadden ze Fall Out Boy en Weezer nodig om voor een uitverkochte nostalgische avond in het Sportpaleis te zorgen. Vervolgens liet de frontman iedereen weer te veel keelgeluiden maken en kreeg er iemand de kans om mee te spelen bij de cover van Operation Ivy’s “Knowledge”, om vervolgens de gitaar in ontvangst te nemen. Met “Good Riddance” werd er een breekbaar einde gemaakt aan de set waarna er nog een laatste keer confetti het publiek werd ingespoten. Het begon meteen tamelijk groots met “The Phoenix” en zoals het die vogel betaamt, moest er ook heel wat vuur zijn om die op te branden. Met nummers als “Island in the Sun” en “Buddy Holly” slaagden ze er ook in om het publiek, dat niet per se voor hen kwam, te overtuigen en zelfs de kleffe cover van “Africa” van Toto bracht iedereen in extase. Voor de één was het een aangename show, voor de ander het meest ‘cringe’ wat ze ooit zagen. Met “Hash Pipe” was het meteen een vettige gitaar die aangaf waar we ons aan konden verwachten: een band die vol zin zijn set kwam spelen. Eenmaal een cover van Metallica’s “Enter Sandman” het publiek helemaal warm kreeg, voelde Weezer echter ook dat het een resem hits kon spelen. Het moet zowat het summum zijn voor de poppunkliefhebbers uit de jaren 2000; een tour die ervoor zorgt dat drie favorieten in het genre – Green Day, Fall Out Boy en Weezer – samen arena’s bezoeken. Alsof drie bands nog niet genoeg was, mochten de Australiërs van Amyl and the Sniffers de spits afbijten in het Sportpaleis, en wel om twintig voor zes. Zowel Green Day als Fall Out Boy als Weezer speelden in op nostalgie en dat werkte.