Judas Priest

Na Iron Maiden op donderdag verwelkomde Graspop op zaterdagavond de tweede grootste act uit de Britse heavy metalgeschiedenis. Idem dito als zijn.

Zodoende was er misschien dan wel meer ruimte geweest om eens dieper in de eigen catalogus te snuffelen en verrassend uit de hoek te komen. Tot slot werd “Living After Midnight” foutloos gespeeld en wensen we de bandleden een fijn pensioen toe. “Turbo Lover” en “Victim of Changes” brachten voorts wat soelaas, maar het kalf was half verdronken toen de band het nodig achtte om Fleetwood Mac en Joan Baez te coveren. Vanop een iets verdere afstand hadden we zelfs de beeldschermen nodig om te zien dat Ian Hill tussenin de podiumattributen stond te bassen. Getooid in een flashy goudlederen pak was hij de regiemeester van zijn Judas ‘fuckin’ Priest. Ritchie Faulkner en Andy Sneap kregen weliswaar veel bewegingsruimte om hun kunstjes te etaleren, maar zochten bij elkaar amper het contact op. Rechts vooraan de South Stage was het ook niet drummen geblazen.