Live Is Live

In Zeebrugge is vrijdag Live is Live van start gegaan. Het nieuwe festival belooft zijn publiek een concertervaring op het strand, het zomerweer kregen ze ...

Live Is Live, de nieuwkomer op de festivalkalender in Zeebrugge, is met een knal van start gegaan op een zonovergoten strand. 12.000 bezoekers – van wie ...

De eerste dag van het nieuwe Live Is Live-festival in Zeebrugge is een alternatieve rockdag. Wie beter dan eigen trots dEUS om de brug te maken naar ...

dEUS tourt dezer dagen net als vorige zomer met een soort van best of-setlist. In Zeebrugge was hij al wat concreter: de nieuwe single verschijnt in september, het album volgt een maand later. Wie beter dan eigen trots dEUS om de brug te maken naar internationale kleppers Wilco en The National?

Er hangt altijd een spannend sfeertje van anticipatie in de lucht wanneer we voor het eerst een gloednieuw festival betreden. Dat die lucht in het geval.

Alle potentieel was op het strand van Zeebrugge aanwezig om een vaste waarde op de festivalkalender te worden. Je kon zo nu en dan wat de vermoeidheid in de stem van Berninger ontwaren en het was duidelijk dat de routine het soms wat overnam. Het is met dat soort gevoelens vol anticipatie dat wij en vele anderen in het publiek klaarstonden op het strand van Zeebrugge voor The National. Dat Wilco met de country die het op die twaalfde langspeler brengt een van de platen van het jaar heeft gemaakt, maakte het heel fijn om die nummers voor het eerst live te horen. The National is het soort groep die altijd mee de soundtrack kleurde bij de meest donkere momenten van verlies en het intense geluk van zomerse roadtrips met geliefdes. Met klassieker “(Outtasite (Outta Mind)” maakte Wilco de baan vrij voor The National. Het optreden van Wilco mocht dan wel bij momenten een tikje statisch aanvoelen, afbreuk aan de kracht van de muziek deed het gelukkig geen moment. Van een funky “Girls Keep Drinking” tot “Instant Street” dat zoals vanouds begon als een smeulend kampvuur dat de boel uiteindelijk in lichterlaaie zette; de band leek vastberaden het uur dat ze had vol te stuwen met hoogtepunten uit de lange carrière. “Hotellounge (Be the Death of Me)” deed ons na al die jaren nog steeds rond en rond bewegen en “The Architect” kreeg nog steeds het volledige publiek mee, zelfs wanneer Mauro even de tekstuele draad verloor. De Goden uit Antwerpen worden tegenwoordig uiteraard weer bijgestaan door het Limburgse antwoord op Frusciante in de vorm van Mauro Pawlowski. Er is een reden waarom Pawlowski een cultstatus als gitarist heeft en die reden kregen we tijdens het uur dEUS meermaals te zien met gitaarspel dat haast venijnig aanvoelde bij momenten. John Frusciante staat tegenwoordig terug snaren te plukken bij de Peppers. Ja, dat is allemaal leuk en aardig voor binnen een week of twee op dat grote podium van Werchter, maar op het strand van Zeebrugge was het tijd voor die andere mythische rockgroep waar het zowel voor vaders als hun dochters nog steeds collectief zwijmelen is. Of het aan het fijne concept lag, dat met een grotere focus op comfort duidelijk op de iets oudere festivalbezoeker mikt, of aan de publiekstrekkende kracht van The National maakte nauwelijks wat uit. De festivalgangers die hun weg voor de grote meute al naar het strand gevonden hadden, konden dan ook genieten van de meezinger “Einstein Brain” en vooral een knetterend “Oh Darkness” en sfeervol “Rags ‘n’ Run” aan het slot van de set. Dat die lucht in het geval van Live /s Live gevuld was met het jodium van de zee, gaf het allemaal nog net dat ietsje meer cachet.

Dat werd vrijdagavond op Live Is Live andermaal duidelijk. De afsluiters van de allereerste dag in de geschiedenis van het festival strooiden gretig met hits en ...

Die plots invallende piano, het crescendo van blazers en de prachtige tekst blijft zelfs na een valse start van Berninger overeind. Het was bij momenten jammer hoe braaf The National hier klonk als afsluiter van “hun” dag. The National houdt van speciallekes in onze contreien. Wij houden van The National en The National houdt van ons. Daarvoor ontbrak het aan elementen die de liveshows van dit collectief in het verleden zo memorabel maakten. De afsluiters van de allereerste dag in de geschiedenis van het festival strooiden gretig met hits en hoogtepunten, al werd het zelden spannend.