Mulholland Drive

De films van een regisseur in zijn beginjaren, zijn niet meer de films die hij maakt op latere leeftijd. Het mooiste voorbeeld is Francis Ford Coppola.

De film was trouwens beschouwd als de Beste Film van het decennium door Les Cahiers du Cinéma. Maar de film leidt op deze manier wel een eigen leven en dat is op zich ook verdienstelijk. Het is de logica van een droom-sequentie, die uiteraard de deur open zet voor film snobisme en van de pot gerukte hineininterpretierung waar Lynch zelf in alle waarschijnlijkheid nog nooit had aan gedacht. Net zoals een schilderij ook verschillende emoties kan oproepen, ligt de sleutel tot het werk van David Lynch in de persoonlijke ervaring en ontleding. En zo is het ook wel een beetje het geval met David Lynch. Je kan er voor of tegen zijn, maar je kunt de impact niet ontkennen die ze teweeg brengen. Een film van David Lynch heeft minstens een tweede visie nodig, en zo ook voor Mulholland Dr. waarvan Universal de film onlangs op Blu-ray heeft gezet. De film startte als een tv-serie eind jaren ’90 gemaakt met een budget van een slordige 8 miljoen dollar.